Świadectwo pracy
Wobec dotychczas omówionych zagadnień związanych z najczęściej poruszanymi wątpliwościami z zakresu prawa pracy, wspomniany blok tematyczny zakończymy streszczeniem kwestii dotyczącej świadectwa pracy.
Co oczywiste i powszechnie wiadome, w związku z zakończeniem stosunku pracy pracodawca jest zobowiązany wydać pracownikowi, który zakończył zatrudnienie, świadectwo pracy, według aktualnie obowiązującego wzoru, który określa rozporządzeniem Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.
Niewydanie prawidłowego świadectwa pracy naraża pracodawcę na odpowiedzialność odszkodowawczą i stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika.
W świadectwie pracy należy zamieścić informacje nieodzowne przy ustalaniu uprawnień ze stosunku pracy oraz ubezpieczeń społecznych w tym jego uprawnień emerytalnych. Należy zatem zadbać, aby odpowiadały rzeczywistemu przebiegowi stosunku pracy oraz pod względem formalnym – aby świadectwo pracy było zgodnie z aktualnym wzorem.
Obecnie pracodawca ma obowiązek wydania świadectwa pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, a jeśli z przyczyn obiektywnych (choroby czy urlopu pracownika) nie jest to możliwe, wówczas w ciągu 7 dni pracodawca wysyła świadectwo pracy. Obok zmiany przedstawionej powyżej, od 7 września 2019 r. wydłużono termin na złożenie wniosku o sprostowanie świadectwa pracy (do tej pory wynosił 7 dni) – a w razie odmowy sprostowania świadectwa pracownik ma kolejne 14 dni na złożenie wniosku do sądu pracy z żądaniem jego sprostowania. Celem orzeczenia sądu jest przymuszenie pracodawcy do wydania sprostowanego świadectwa – a jeżeli tak się nie stanie pomimo wyroku sądu, ten wyda orzeczenie,które zastąpi świadectwo pracy, które uznawane będzie, jak świadectwo pracy wydane przez pracodawcę, przez Urząd Pracy oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Mając na uwadze powyższe watro wspomnieć, że za szkodę powstałą w wyniku pozostawania pracownika bez pracy pracodawca ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą, ograniczoną do wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższą jednak niż 6 miesięcy.
Powyższe jednak nie wyklucza innych roszczeń – m.in. z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy.
